Bepaalde mensen trekken als schaduwen door ons leven – nauwelijks opgemerkt, gemakkelijk vergeten. Maar af en toe valt een moment op en laat een blijvende indruk achter. Het kan de woorden van een vreemde zijn, een simpel gebaar van vriendelijkheid, of iemand die verschijnt precies op het moment dat hij of zij het hardst nodig is. Dit zijn de onvergetelijke ontmoetingen die mensen bijblijven, ongeacht hoeveel tijd er verstrijkt.
Verhaal 1
Toen ik 9 was, overleed mijn moeder plotseling. Haar laatste cadeau aan mij was een sneeuwbol in de vorm van een ballerina. Ik heb hem meer dan 20 jaar onaangeroerd bewaard. Vorige maand zag mijn dochter hem op een plankje staan. Ze schudde ermee – en er rammelde iets. Dat was nog nooit gebeurd.
Nieuwsgierig opende ik de basis en daar lag het: een klein geheugenkaartje. Niemand wist dat het er was – zelfs mijn vader niet. Ik vond een oude adapter en speelde het af. Het was de stem van mijn moeder. Ze las mijn favoriete verhaaltje voor voor het slapengaan… en deelde vervolgens herinneringen, grapjes en advies.
Ze besloot met de woorden: ‘Laat je kinderen dit ook eens horen. Dan kunnen ze me ontmoeten.’ Nu luistert mijn dochter er elke avond naar. Niemand van ons heeft het ooit geweten. En ik krijg er nog steeds kippenvel van als ik eraan denk.
Verhaal 2
Ik was 18 en net in mijn eentje naar New York verhuisd. Ik probeerde me aan te passen aan het leven daar (ik kom uit een klein stadje in het zuiden). Het was de eerste keer dat ik met de trein reisde en ik had geen idee hoe ik een metrokaart moest kopen.
Dus ik stond daar bij de enige werkende automaat met een rij mensen achter me die een kaart probeerden te kopen. Ik raakte een beetje in paniek omdat ik wist dat er mensen stonden te wachten. Mensen in de rij begonnen tegen me te schreeuwen. Ik kreeg tranen in mijn ogen, wat me nog paniekeriger maakte.
Deze man stapt uit de rij en zegt dat iedereen rustig moet blijven. Hij komt naar me toe, laat me stap voor stap zien wat ik moet doen en betaalt een 12-rittenkaart voor me. Hij klopte me op mijn rug en zei: ‘De volgende keer dat iemand tegen je schreeuwt, schreeuw dan terug, dan laten ze je met rust.’
Op dat moment voelde ik me niet zo alleen. Zonder zijn vriendelijkheid en begeleiding was ik daar waarschijnlijk niet gebleven en had ik al die geweldige ervaringen niet gehad. © Wiffle_***** / Reddit
Verhaal 3
Verhaal 4
de volgende pagina
