Als iemand van wie we houden overlijdt, proberen we instinctief een stukje van die persoon te bewaren: een kledingstuk, een paar schoenen, een favoriet object… Het zijn allemaal materiële herinneringen waaraan we ons vastklampen als aan een reddingslijn. Toch kunnen sommige van deze objecten, ondanks hun emotionele lading, ons pad naar verzoening vertragen. Wat als we ze zouden laten gaan als een manier om de herinnering aan onze dierbaren te eren?
Hieronder staan vier soorten relikwieën die u beter niet kunt bewaren of aan uw kinderen kunt doorgeven .
-
Kleding: wanneer stof de afdruk van het verleden vasthoudt
Een jas in de kast, een sjaal die nog geurig is… De kleding van een overledene is vaak het eerste wat we willen bewaren. Ze geven ons het gevoel dat hij nog steeds dichtbij is , alsof we hem nog in de gang kunnen tegenkomen.
Maar deze indruk kan een valkuil worden. Omdat we deze kledingstukken intact houden, stellen we het accepteren van het verlies soms uit. Ze bevriezen herinneringen, verankeren ons in het verleden en maken rouwen moeilijker. Voor kinderen en kleinkinderen kan het erven van deze kleding een onvrijwillige emotionele last zijn .
Soms is het leuker om een kledingstuk te transformeren in iets anders: een kussen, een buidel, een symbolisch object. Of om het te doneren aan mensen die het nodig hebben – een diep menselijk gebaar van delen .
-
Favoriete objecten: tussen gehechtheid en emotionele afhankelijkheid
Het kan een versleten boek zijn, een oud horloge of een snuisterij op een plank. Deze spullen waren van grote waarde voor de vermiste persoon. Maar voor degenen die achterblijven, kan de emotionele last zwaar zijn.
Het kan troostend zijn om één of twee dingen te koesteren die je vanuit je hart hebt gekozen. Maar het verzamelen van materiële herinneringen creëert soms een bevroren heiligdom , dat moeilijk dagelijks te bewonen is. Deze relikwieën kunnen onze ruimte binnendringen en ons belemmeren om volledig in het heden te leven.
Bij het doorgeven van een leven gaat het niet om het vullen van een huis met voorwerpen, maar om het delen van waarden, verhalen en levende banden .
vervolg op de volgende pagina
