Na het overlijden van een dierbare is onze eerste reactie vaak om hun bezittingen te koesteren. Een trui die nog steeds hun geur draagt, hun bril op tafel, hun schoenen in de gang… Deze voorwerpen worden herkenningspunten, tastbare verbindingen met degene die we missen.
Maar door alles te veel te willen bewaren, lopen we het risico het verleden te bevriezen en ons innerlijk te transformeren tot een bevroren plek , waardoor we ons eigen proces van verzoening vertragen zonder het te beseffen. Uitzoeken is geen daad van vergeten, integendeel. Het is soms een zachte manier om afscheid te nemen en tegelijkertijd ruimte te maken voor levende herinneringen, voor liefde die op een andere manier voortduurt.
-
Kleding: een lastige afdruk van het verleden om te dragen
Wie wil er nou niet die geliefde jas of sjaal nog steeds parfumvrij houden? Toch hebben deze kledingstukken een bijzondere kracht: ze kunnen de tijd stilzetten.
Door ze intact te houden, houden we de illusie in stand dat er niets veranderd is. Voor jongere generaties kan het erven van deze kleding ook een stille last worden, een impliciete verwachting het familieverleden met zich mee te dragen .
Een milder alternatief? Transformeer deze stoffen tot symbolische objecten – kussens, buidels, quilts ter nagedachtenis – of doneer ze aan een goed doel. Een gebaar van liefde en delen dat de aanwezigheid van een dierbare op een nieuwe manier uitbreidt.
vervolg op de volgende pagina
