Lage energie: een signaal om naar te luisteren, niet om bang voor te zijn
Het verlies van een ouder brengt ook intense vermoeidheid met zich mee, een verlangen om het rustiger aan te doen. En dat is volkomen normaal. Je lichaam en je hart hebben een pauze nodig. Voel je niet schuldig als je in bed wilt blijven of weigert om naar buiten te gaan. Zorg voor jezelf in je eigen tempo, zonder druk. Onthoud: je ouders hebben je geleerd hoe je moet leven, en leven betekent soms ook jezelf een pauze gunnen .
We slaan nooit een bladzijde om, en dat is maar goed ook.
Er wordt vaak gezegd dat je het verlies van een ouder nooit “overwint”. Dat klopt, in de zin dat het verlies blijft. Maar het is niet onvermijdelijk. Het is een teken van liefde, een afdruk die een drijvende kracht wordt. Het mooiste eerbetoon? Blijven creëren, lachen, liefhebben… met hun zachte stem op de achtergrond, als een lieflijk liedje dat we in ons dragen .
De anderen… en deze pijn in het hart
Een vriendin tegenkomen die met haar moeder aan het wandelen is, iemand horen klagen dat “haar ouders haar te vaak bellen”… en een kleine steek voelen. Dat gebeurt. Soms zelfs een subtiele woede. Maar dit moment kan een gelegenheid zijn om liefdevol te delen: om dierbaren te laten weten hoe een simpel telefoontje een onvergetelijke herinnering kan worden. Het is een manier om liefdevol door te geven wat we hebben geleerd.
Wat als je jezelf de schuld geeft?
Wie heeft er niet ooit een bezoekje uitgesteld, een verjaardag vergeten of een “ik hou van je” onbeantwoord gelaten? Na een verlies komen deze kleine dingen als golven terug. Maar je ouders hebben de afwezigheden niet meegeteld. Ze herinneren zich vast de lachbuien, de gezamenlijke maaltijden, de echte momenten. Gun jezelf diezelfde vriendelijkheid. En blijf mooie herinneringen creëren, voor jezelf en voor hen.
