Terwijl een moeder een gezinsmaaltijd bereidt, ontdekt ze tot haar verbazing dat de textuur van haar kipfilet verandert in spaghetti-achtige slierten. Het delen ervan op sociale media leidde tot een golf van reacties, met een mix van verbazing en argwaan.
Het verschijnsel van onregelmatigheden in kipfilets, ook wel “spaghetti” genoemd, baart wereldwijd zorgen. Volgens Massimiliano Petracci, een specialist in agrovoedingswetenschappen en -technologie aan de universiteit van Bologna, is het merendeel van het pluimveevlees afkomstig van genotypes die door een klein aantal bedrijven zijn ontwikkeld. Dit verklaart de aanwezigheid van deze anomalieën in Amerika, Azië en Europa. In Frankrijk, waar de consumptie van gevogelte de afgelopen veertig jaar bijna is verdubbeld, is escalope het belangrijkste product en is het de basis voor de productie van kipfilets met een hoge opbrengst. Uit een INRA-studie uit 2019 blijkt dat er een verband bestaat tussen intensieve veehouderijpraktijken en het optreden van afwijkingen bij kipfilets, zoals ‘witte strepen’, witte strepen op het vlees, ‘wooden breast’, een taaie textuur, de ‘Oregon-ziekte’, gekenmerkt door groene strepen, en ‘spaghetti’-filets waarbij de spiervezels uiteenvallen.
In Frankrijk werd de prevalentie van deze defecten in 2017 in kaart gebracht in een onderzoek onder 123 partijen. De onderzoekers van INRA merkten op dat “66% van de filets het ‘witte strepen’-defect had (waarvan 15% ernstig), 53% het ‘houten borst’-defect had (waarvan 22% ernstig) en 11% van de filets werd aangetast door het ‘spaghetti’-defect.” Het aantal gevallen van het ‘groene naald’-probleem bedroeg slechts 0,33%.
Spaghettivlees: een gevolg van intensieve landbouw
Vroeger duurde het ruim drie maanden voordat een kip een slachtgewicht van iets meer dan een kilo bereikte. Tegenwoordig kan het in slechts 47 dagen een gewicht van drie kilo bereiken. Deze snelle groei wordt mogelijk gemaakt door specifieke genetische selectie en een calorierijk dieet, dat is ontworpen om de vleesproductie in recordtijd te maximaliseren. Deze versnelde groei heeft echter onverwachte gevolgen: de spieren van het pluimvee krijgen niet de tijd om zich goed te ontwikkelen en worden abnormaal zwak. Hierdoor verandert de structuur van de spiervezels en krijgt het een gerafelde aanblik, die lijkt op spaghetti.
