Voordat hij een van de bekendste gezichten in de actiefilms werd, was hij verre van het gespierde uiterlijk dat we vandaag de dag kennen. Dikke brillenglazen, een slank postuur en een onverwachte passie voor klassiek ballet… Wie had kunnen denken dat deze verlegen jongen in Hollywood zou gaan schitteren?
Jean-Claude Van Damme: het kind waarvan niemand het vermoedde
In het Brussel van de jaren zestig leek Jean-Claude Van Damme allerminst op de toekomstige actiefilmheld. Als zwak en vaak ziek kind was hij een gemakkelijk doelwit voor spot en pesterijen. Zijn bril met erg dikke glazen deed niets om zijn toch al fragiele uiterlijk te verbeteren. Maar juist in deze kwetsbaarheid lag het beginpunt van een uitzonderlijk lot .
Terwijl zijn klasgenoten hem uitlachten, vond Jean-Claude onderdak in twee werelden die even onverwacht als heilzaam waren: klassieke muziek en dans.
Ballet: een verrassende… maar beslissende keuze
Vijf jaar lang wijdde de jongen zich volledig aan het klassieke ballet. Een veeleisende kunst, bekend om zijn strenge discipline en voortdurende zoektocht naar perfectie. Weinig mensen weten het, maar Van Damme werd zelfs uitgenodigd om te dansen in de Opera van Parijs . Elegante bewegingen, lichaamsbeheersing, coördinatie: dit zijn allemaal vaardigheden die hij later zou gebruiken in zijn beroemde gevechtsscènes.
Stel je een kind voor dat op het toneel van een theater staat en dat hij liever danspasjes doet dan op de speelplaats. Het is precies in deze context dat de toekomstige “Spieren van Brussel” hebben geleerd zichzelf op te bouwen.
De openbaring van vechtsporten
