Ben Dixon wilde zijn oude huis in Texas graag verkopen na het overlijden van zijn moeder.
Slechts een week na de begrafenis nam hij contact op met een makelaarskantoor om potentiële kopers te vinden. Tot zijn verbazing toonde een stel al snel interesse in de aankoop van het huis.
Diezelfde week reisden Ben en zijn vrouw Cassandra van New York naar Texas om de potentiële kopers te ontmoeten. Tijdens een bezichtiging van het huis met hun makelaar, meneer Franklin, stuitte Cassandra op een van Bens jeugdfotoalbums.
“Ben, kijk hier eens naar,” riep ze. “Ik denk nog steeds dat je moet overwegen om het huis te verkopen. Het roept zoveel herinneringen bij je op.”
Ben zuchtte. “Niet bepaald vrolijk, Cassandra. Nadat ik het huis uit was, spraken mijn moeder en ik nauwelijks nog met elkaar. Ze heeft me nooit verteld wie mijn vader was, hoe vaak ik ook smeekte.”
Voordat Cassandra kon reageren, onderbrak meneer Franklin hem. “Meneer en mevrouw Dixon, de kopers zijn gearriveerd. Zullen we?”
“Natuurlijk,” antwoordde Cassandra met een glimlach voordat ze zich weer naar Ben omdraaide.
