Claire was pas tweeëntwintig toen ze met Julien trouwde, omdat ze ervan overtuigd was dat ze haar hart aan de man van haar leven aanbood. Al snel begon zijn dagelijkse leven te vertroebelen door de zware blikken van zijn schoonfamilie. Ondanks alle moeite die ze deed om geaccepteerd te worden, begon de afwijzing langzaam maar zeker haar huis binnen te dringen. En toen de gezondheid van Claire achteruitging, sloeg onverschilligheid om in meedogenloze vastberadenheid.
Onder het voorwendsel haar wat rust te gunnen, nam haar man haar mee naar een afgelegen dorp. Alleen de stilte en de koude muren van een verlaten huis bleven achter als gezelschap.
Een hand die in de duisternis reikt
Maar het leven kan soms verrassingen opleveren op plekken waar je ze het minst verwacht. Een jonge, attente en discrete verzorger begon hem te bezoeken. Zonder ooit vragen te stellen, gaf hij haar die eenvoudige, maar essentiële aandacht die de gedoofde gloed van het verlangen om te leven weer langzaam aanwakkert. Beetje bij beetje kwam Claire weer op gang, ze kreeg weer zin in de dagelijkse dingen, in de dagelijkse gesprekken in het dorp… tot de dag dat Julien weer opdook.
Hij trof haar aan, veranderd, staand, sterk en bovenal bewust van haar waarde. Hij trof geen verwijten, geen geschreeuw aan, maar een waardige rust – die van iemand die heeft begrepen dat hij beter verdient dan de resten van een opgelegd leven.
Als het verleden weer opduikt… en alles op zijn kop zet
Net toen ze dacht dat ze de bladzijde omsloeg, kreeg Claire een onverwacht bericht. Een notaris vertelde haar dat zij onvermoede bezittingen had geërfd. Maar deze onthullingen gingen gepaard met dreigende schaduwen: leugens, manipulatie, oude dossiers die sommigen liever verborgen hielden.
vervolg op de volgende pagina
