Een brand kan alles verwoesten: een huis, een bos… of een leven. In 2011 werd het leven van de 24-jarige Turia Pitt op zijn kop gezet toen ze tijdens een ultramarathon in Australië in de vlammen belandde. Ze raakte ernstig verbrand en had veel meer kunnen verliezen dan alleen haar uiterlijk. Wat volgde, was een ongelooflijke les in moed en liefde.
Een meedogenloze test
Op 2 september 2011, tijdens een 100-kilometerrace in de Australische outback, werden Turia en andere deelnemers verrast door een bosbrand. De vlammen verspreidden zich met een angstaanjagende snelheid, die de organisatoren roekeloos hadden onderschat. Turia, die geen andere uitweg had, rende door de vlammen heen. Het resultaat: derdegraads brandwonden over 65% van zijn lichaam , vingeramputaties en meer dan 200 operaties .
Ze bracht 864 dagen in het ziekenhuis door . In die periode moest ze opnieuw leren lopen, zichzelf accepteren en omgaan met een wereld waarin iedere blik een wrede herinnering was aan wat ze had verloren.
Liefde als anker
Te midden van deze tragedie is er één stralend lichtpunt: Michael Hoskin , haar metgezel. Terwijl ze worstelt tussen leven en dood, belooft hij met haar te trouwen. Michael zegt zijn baan op om bij haar te blijven, haar te voeden, haar te wassen en haar te helpen haar zelfvertrouwen terug te krijgen.
Gevraagd naar zijn onwrikbare toewijding, antwoordt hij eenvoudig: “Ze is nog steeds dezelfde vrouw van wie ik hou. Alleen haar huid is veranderd.” Deze woorden belichamen een diepe liefde, die verder gaat dan de schijn.
Een wedergeboorte
Dankzij Michaels voortdurende steun besloot Turia haar leven weer op te bouwen. Ze werd een symbool van veerkracht en bewees dat uiterlijk niet bepalend is voor iemands waarde. Ze hervatte haar studie, gaf inspirerende lezingen en schreef verschillende boeken.
