Iedere zomer speelt zich hetzelfde tafereel af op vakantieparken en hotels in Zuid-Europa. Terwijl de meeste gasten nog slapen of rustig wakker worden met een kop koffie op het balkon, is een select groepje al in volle actie. Niet voor een ochtendduik of een hardloopsessie, maar voor iets wat minstens zo fanatiek wordt benaderd: het veiligstellen van een ligbed aan het zwembad.
Het ritueel is herkenbaar. De wekker gaat om half zes, de badslippers staan klaar en de handdoeken zijn de avond ervoor al strategisch opgevouwen. Met stille pasjes sluipen ze naar het zwembad, nog voor de eerste zonnestralen over de rand van het hotel gluren. De schoonmakers zijn vaak nog bezig met het wegpoetsen van de sporen van de vorige avond, maar dat weerhoudt de vroege vogels er niet van om alvast een plekje te claimen.
Eenmaal aangekomen bij het hek dat toegang geeft tot het zwembad, ontstaat er een soort onuitgesproken spanning. Mensen doen alsof ze rustig wachten, maar zodra het hek opengaat, barst de chaos los. Kinderen worden vooruit gestuurd om alvast de hoekjes in de schaduw te bezetten, vaders sprinten met opblaasbare zwembanden en moeders markeren de bedjes alsof het grondgebied is. Eenmaal bezet, worden de bedjes verdedigd alsof het om goudstaven gaat.
In Benidorm werd onlangs opnieuw duidelijk dat dit fenomeen nog lang niet is verdwenen. Op videobeelden is te zien hoe tientallen mensen tegelijk naar voren stormen zodra het zwembad opengaat. Alsof ze deelnemen aan een wedstrijd, met de handdoek als enige toegestane wapen. En hoewel het er soms komisch uitziet, ligt er ook een serieuze ondertoon onder deze traditie: niemand wil achterblijven zonder plek.
Het opmerkelijke is dat veel hotels dit gedrag al jaren proberen in te dammen. Bordjes met waarschuwingen, regels over het weghalen van handdoeken en poolguards die toezien op eerlijk gebruik van de bedjes. Toch blijkt dat allemaal weinig effect te hebben. Gasten vinden altijd weer een manier om toch als eerste hun terrein veilig te stellen. Zelfs als het betekent dat ze daarna weer twee uur teruggaan naar hun kamer om verder te slapen.
Waarom deze haast? Voor veel vakantiegangers draait het om rust en controle. Als je eenmaal een bedje hebt, kun je ontspannen ontbijten, een boek lezen of een duik nemen zonder telkens om je heen te hoeven kijken. Het geeft rust om te weten dat jouw plekje er is, vooral in resorts waar het aantal ligbedden beperkt is. Niemand wil na het ontbijt rondjes lopen in de volle zon, op zoek naar dat ene vrijgekomen plekje.
Er is ook een sociale kant aan het verhaal. Foto’s van verlaten ligbedjes vol handdoeken circuleren al jaren op sociale media, vaak met cynische teksten. Het roept ergernis op bij sommige vakantiegangers, die vinden dat ligbedden pas bezet mogen zijn als je er ook daadwerkelijk op ligt. Tegelijkertijd zijn er mensen die juist genieten van de sportieve uitdaging, en zich elk jaar opnieuw voorbereiden alsof het een serieuze competitie is.
