Sophie kijkt vandaag met tederheid naar haar spiegelbeeld. Ze weet dat niets ooit zeker is, maar ze heeft begrepen dat er na de stormen nog steeds mooie ochtenden zijn. Ze is het verraad, de pijn of de slapeloze nachten niet vergeten… maar ze heeft ze getemd. En nu is elke hartslag een lofzang op haar wedergeboorte.
