Het is niet altijd een kwestie van emotionele afstand. Soms weerspiegelt het een introvert temperament, een belast emotioneel verleden of gewoon een tijdelijke staat van vermoeidheid . Het belangrijkste is om geen voorbarige conclusies te trekken, maar te observeren of dit gedrag deel uitmaakt van een bredere verandering in je medeplichtigheid.
Wat vermijding kan zeggen… zonder een woord
Het niet vasthouden van de blik van een ander, vooral tijdens intieme momenten of diepgaande gesprekken, kan erop wijzen dat er een sterke emotie wordt ingehouden: zorgen, iets onuitgesprokens of zelfs een schuldgevoel. Het kan ook een onbewuste strategie zijn om gevoelige onderwerpen te vermijden of een innerlijke kwetsbaarheid niet te tonen.
Maar wees voorzichtig: dit is niet altijd een teken van kwade wil. Sommige mensen uiten hun genegenheid op andere manieren – door middel van gebaren, aandacht of een constante aanwezigheid. De taal van oogcontact betekent niet voor iedereen hetzelfde.
Hoe reageer je zonder spanningen te creëren?
In plaats van de vraag rechtstreeks te stellen ( ‘Waarom kijk je me nooit in de ogen?’ ), kies je voor een zachte, niet-beschuldigende benadering. Een rustig moment, een simpele zin als:
“Ik merk dat je vaak wegkijkt als we praten, dat doet me een beetje afvragen…”
Het idee is niet om ongemak te creëren, maar om ruimte te creëren voor discussie. En bovenal om te luisteren. Want achter dit kleine detail schuilt misschien wel een echte behoefte om je open te stellen, je opnieuw te verbinden, elkaar te begrijpen.
Wat als jij de trigger was?
Soms ontwijkt de ander onze blik… omdat onze eigen energie tegenstrijdige signalen uitzendt. Opgehoopte spanning, onuitgesproken pijn, te hoge verwachtingen… Dit alles kan, zelfs zonder woorden, worden waargenomen en een terugtrekkingsreactie bij de ander oproepen.
vervolg op de volgende pagina
