Deze vraatzuchtige rupsen verorberen grote hoeveelheden gebladerte tijdens hun groei en veroorzaken vaak merkbare ontbladering van gastheerplanten, zoals struiken, populieren, iepen of wilgen.
De met stekels bedekte rupsen zien er misschien delicaat uit, maar ze laten zich niet zomaar uit het veld slaan.
Als ze zich bedreigd voelen, trillen de jonge rupsen – die gezamenlijk in zijden webben leven – eendrachtig, waarbij hun stekelige lichamen als een massa sidderen, waardoor ze minder aantrekkelijk worden voor roofdieren.
De kleine stekels zijn niet schadelijk voor mensen, maar kunnen bij aanraking huidirritatie of een lichte steek veroorzaken. Hoewel de reacties op rupsensteken meestal mild zijn, is het altijd een goed idee om te voorkomen dat je rupsen met blote handen vastpakt, vooral als je een gevoelige huid hebt of allergisch bent voor rupsen.
Zodra de rups klaar is om aan zijn volgende fase te beginnen, spint hij een gezellige pop, waar hij verandert in een prachtige rouwvlinder.
Terwijl de rupsen hun vleugels verdienen, kan hun aanwezigheid heel nuttig zijn, vooral als je een tuin vol bloemen en groenten hebt. Ze voeden zich graag met rottend fruit en helpen bij het afbraakproces!
