Wat als een subtiel signaal een veel ernstiger gevaar verhulde? De 36-jarige Gregory Mannings ondervond dit aan den lijve. Zeven jaar lang werd zijn pijn bij het plassen aangezien voor een simpele infectie. Achter deze ogenschijnlijk triviale aandoening ging in werkelijkheid een stille en agressieve kanker schuil.
Als een waarschuwingssignaal jarenlang wordt genegeerd
Het begint allemaal met een subtiel maar verontrustend symptoom: pijn bij het plassen, gepaard gaand met bloed in de urine (hematurie).
Ondanks meerdere consulten en antibioticakuren kreeg Gregory geen bevredigend antwoord. Bij elk bezoek werd hem verzekerd dat het slechts een lichte urineweginfectie was. Zelfs een cystoscopie, uitgevoerd in 2022, bracht geen afwijkingen aan het licht.
“Ik snap niet hoe dit zo lang onopgemerkt heeft kunnen blijven “, vertrouwde hij de mensen in zijn omgeving toe.
Pas in de herfst van 2024, in een ander ziekenhuis, nam een arts haar geval serieus. De diagnose kwam: vergevorderde blaaskanker .
Een kanker buiten de klassieke profielen
Gregory paste niet in het “typische profiel” voor blaaskanker: jong, atletisch, zonder familiegeschiedenis of geïdentificeerde risicofactoren. Deze bias leidde er helaas toe dat zijn symptomen werden onderschat .
Zijn familie herinnert zich nog goed:
“Bloed in de urine is nooit ongevaarlijk, ongeacht de leeftijd.”
Een vroege behandeling had zijn lot kunnen veranderen.
Een late ontdekking, een bliksemgevecht
Wanneer de tumor eindelijk wordt ontdekt, ondergaat Gregory een zware operatie. Hij herwint even de hoop en geniet van kostbare momenten met zijn dierbaren, waaronder een nieuwjaarsviering aan de Theems , zijn favoriete plek.
Maar in januari 2025 kwam de kanker nog agressiever terug. Het verdict was duidelijk: hij had nog maar een paar weken te leven.
In februari kreeg hij een fulminante embolie. Gregory stierf omringd door zijn dierbaren, enkele dagen voor zijn 37e verjaardag.
Achter een glimlach schuilt een onzichtbare pijn
Gregory stond bekend om zijn vrijgevigheid en levenslust . Ondanks hevige pijn bleef hij zijn vrienden verwelkomen en organiseerde hij maaltijden waar alle culturen samenkwamen.
