Toen Vaderdag aanbrak, wilde Jackson even op adem komen. Maar Savannah had alles al gepland: het zou haar beurt zijn om voor de kinderen te zorgen. Een ‘verrassing’ die meer leek op een omgekeerde rolverdeling dan op een eerbetoon. Geen ontbijt op bed, geen rustige dutjes… maar luiers, ruzies tussen kinderen en last-minute popcorn .
“Waarom zou jij een relaxdag moeten krijgen als je mij dat niet voor Moederdag hebt gegeven?” snauwde ze tegen hem. Een zin die pijn doet, maar wel doel treft.
Als het dagelijkse leven de liefde overneemt
Jackson voelt zich overweldigd door een dag waarvan hij dacht dat die voor hem had moeten zijn. Hij droomt van rust en stilte, van een moment voor zichzelf, maar elke minuut herinnert hem eraan dat zijn kinderen hem nodig hebben – en dat Savannah die last ook al te vaak alleen heeft gedragen.
Het is een pijnlijke herinnering aan wat veel stellen ervaren: verschillende verwachtingen, onuitgesproken gevoelens en een verdeling van rollen die uiteindelijk de relatie uit balans brengt. Savannah wil geen wraak. Ze wil gehoord worden.
Een noodzakelijk bewustzijn
Pas aan het einde van de dag, toen de kinderen in bed lagen en het stil was in huis, begreep Jackson het. Jarenlang heeft Savannah haar eigen verlangens en speciale dagen opzijgezet om het zelf te regelen. Niet uit vrije wil, maar omdat haar man er niet was – fysiek of mentaal.
Hij vraagt zich af of het terecht was dat hij gefrustreerd was. En het antwoord is niet zo eenvoudig. Hij is geen slechte echtgenoot, maar hij is misschien vergeten dat de feestdagen niet alleen maar dagen zijn om gasten te vermaken, maar ook gelegenheden om samen te komen, dingen te delen en elkaar te begrijpen.
