“Na die ene test was alles voorbij, mam. Mijn hele leven was verwoest. Ik heb aids, mam.”
Gracie’s wereld begon te draaien toen Tyler dat zei.
“Ik ben naar mijn vrienden en vriendinnen gegaan om hulp te vragen. Maar ze hebben me afgewezen. Ik wist dat jij en Ricky nog steeds van me zouden houden en me zouden opnemen, zelfs als ik je vertelde dat ik aids had. Maar ik voelde me zo schuldig en besloot je nooit meer te zien,” voegde Tyler eraan toe, terwijl de tranen over zijn wangen stroomden.
“Mam, ben je nog steeds boos op me omdat ik je heb verlaten?”
“Nee! Het leven heeft je al genoeg verdriet en spijt gegeven. Kom… laten we naar huis gaan!” zei Gracie terwijl ze Tylers hand vasthield en naar een taxi zwaaide.
“Mam? Meen je dat nou? Neem je me mee naar huis? Maar ik heb aids.”
“Jongen, het is maar aids… maar jij bent mijn zoon. Mijn vlees en bloed. Hoe kan ik je zo op straat achterlaten?”
Tranen welden op in Tylers ogen en zijn hart bonsde van schuldgevoel toen hij met zijn moeder in de taxi stapte. Hij kon niet wachten om zijn jongere broertje te zien, ervan uitgaande dat zelfs hij hem met een warme glimlach zou verwelkomen. Maar Ricky was enorm overstuur door Tylers plotselinge terugkeer.
“Mam, hij heeft je verraden. Hij heeft je gewoon gedumpt en is verdwenen op je moeilijkste moment. Ik ga hier niet mee akkoord. Hij blijft niet bij ons,” uitte Ricky zijn teleurstelling tegenover Gracie.
Verscheurd tussen Ricky’s woede en Tylers hulpeloosheid, stuurde Gracie Tyler weg met wat geld om een hotel te huren. Ze had tijd nodig om Ricky te overtuigen en ervoor te zorgen dat Tyler een slaapplaats had.
“Je bent gek, mam. Wacht maar af! Die zwerver geeft zelfs dit geld nog uit aan feestjes en gaat weer op straat bedelen!” tierde Ricky.
Dagen werden weken, en Gracie hoorde nooit meer iets van Tyler. Ze was teleurgesteld en twijfelde of ze er wel goed aan had gedaan Tyler te vergeven.
Op een avond zag ze Tyler buiten een luxe restaurant en raakte gefrustreerd, omdat ze dacht dat Ricky gelijk had over zijn broer. Gracie stormde woedend op hem af, maar werd overvallen door een ontroerende verrassing.
“Mam!” riep Tyler uit. “Ik wilde je net bellen!”
Gracie was verbijsterd en voor ze kon beseffen wat er gebeurde, leidde Tyler haar het restaurant in, naar een tafel waar haar favoriete aardbeientaart, kipstoofpot en champagne stonden opgesteld.
Gefeliciteerd met je verjaardag, mam! Ik hoop dat je lang zult leven… en gezegend zult blijven. Ik hoop dat die glimlach op je gezicht nooit zal verdwijnen, en dat God me mag zegenen met een nieuwe kans om weer in jouw schoot geboren te worden!
Uiteindelijk bleek Tyler eindelijk een baan als bouwvakker te hebben gevonden, en tot zijn geluk werd hij niet afgewezen vanwege zijn gezondheidsproblemen. Hij werkte dag en nacht hard, en daarom vond hij nooit de tijd om zijn moeder te bellen of te bezoeken. Bovendien wist Tyler dat zijn jongere broer boos was over zijn terugkeer, dus hij wilde bewijzen dat hij voorgoed veranderd was.
Hij had geld gespaard van zijn salaris en een klein verjaardagsfeestje voor zijn moeder georganiseerd in het restaurant. Hij had zelfs Ricky uitgenodigd om mee te vieren.
“Ik weet niet hoeveel tijd ik nog heb… Maar ik wil alle tijd die ik nog heb met jou doorbrengen voordat God mij roept,” hief Tyler een toost uit nadat hij het geld teruggaf dat hij ooit van zijn moeder had gestolen.
Gracie en Ricky waren tot tranen toe geroerd. Iets pijnlijks, iets aangrijpends en toch ook iets vrolijks kroop in hun hart, en hun ogen bleven maar tranen.
Wat kunnen we van dit verhaal leren?
- Verlaat nooit een geliefde die bloed en zweet voor je heeft vergoten. Toen zijn moeder verlamd raakte na een auto-ongeluk, stal Tyler haar geld en liet haar in de steek. Hij was nooit dankbaar en koesterde altijd een wrok tegen zijn jongste broer omdat hij meer liefde en aandacht van hun moeder kreeg. Tyler besefte echter zijn fout toen het lot hem bepaalde tegenslagen in zijn leven bezorgde die hij nooit meer kon goedmaken.
- Je was nooit een last voor je moeder, die jouw gewicht in haar buik droeg. Geef haar nooit het gevoel dat ze een last voor je zou kunnen zijn. Tyler was geïrriteerd over het helpen van zijn verlamde moeder toen hij een dag thuisbleef bij haar. Zijn frustraties verpletterden Gracie, en ze dacht dat ze hem tot last was.
Vertel ons wat je ervan vindt en deel dit verhaal met je vrienden. Misschien inspireert het hen en fleurt het hun dag op.
Dit stuk is geïnspireerd op verhalen uit het dagelijks leven van onze lezers en geschreven door e
