Emily bestelde pizza terwijl haar verloofde weg was, in de verwachting van een rustige nacht alleen, niet van een levensveranderend bericht. Onbewust zou de bezorging haar redden van een slecht huwelijk.
Samenwonen met Jake voelde als een routine. Ik dacht dat ons bescheiden appartement met zijn zachte dekens en vreemde kussens ons toevluchtsoord was. Emily hier, en Jake en ik hebben al drie jaar van simpele geneugten een routine gemaakt.
Op rustige avonden bestelden we meestal pizza bij hetzelfde lokale tentje. Het was een vast ritueel. Jake keek naar de filmagenda terwijl ik onze favoriete pizza belde.
Bezorger Tom kende ons bij naam. Zijn enthousiaste “Hoe is het?” vulde onze bescheiden hal elke keer dat hij langskwam. Vanavond was ik de enige. Jake was vanwege zakenreizen de stad uit, dus de stilte was luider.
Ik bestelde zoals gewoonlijk een pizza met pepperoni en extra kaas. Tom deed de deur open, maar hij leek vanavond vreemd. Zijn handen trilden toen hij me de pizzadoos overhandigde, en zijn glimlach was afwezig.
