Op 6 maart 1981 stapte Marianne Bachmeier doelbewust een rechtszaal binnen in Lübeck, Duitsland.
Plotseling greep ze een geladen pistool uit haar tas en opende het vuur op de 35-jarige zedendelinquent Klaus Grabowski.
De man werd beschuldigd van ontvoering, misbruik en moord van Marianne’s 7-jarige dochter, Anna Bachmeier.
Enkele seconden later blies Grabowski zijn laatste adem uit en stierf op de vloer van de rechtszaal, nadat hij door zeven kogels van Marianne was geraakt.
De wraakzuchtige moeder werd onmiddellijk gearresteerd, maar toonde geen spoor van wroeging. 40 jaar later leeft “Revenge mom” (wraakmoeder) nog steeds voort in de hoofden van de mensen en haar veroordeling verdeelt nog steeds een hele natie.
Het verlies van een kind is de ultieme tragedie, vaak de ergste ervaring die een ouder kan doorstaan.
Op 5 mei 1980 veranderde het leven van Marianne Bachmeier voorgoed. In de jaren ’80 was Marianne een worstelende alleenstaande moeder die een café runde in Lübeck, Noord-Duitsland.
Marianne’s eigen jeugd werd gekenmerkt door ellende en verschillende trauma’s. Haar vader was lid geweest van de Waffen-SS, een van de meest beruchte organisaties in Nazi Duitsland.
Toen ze opgroeide, was ze meerdere malen verkracht door verschillende mannen. Toen ze 16 jaar oud was, raakte Marianne zwanger. Als tiener kon ze de baby niet alleen opvoeden en besloot het kind af te staan voor adoptie.
Toen ze 18 was, werd Marianne een tweede keer zwanger en liet haar baby opnieuw achter bij een adoptiebureau.
In 1973 beviel Marianne van een derde kind, haar dochter Anna. Marianne was nog steeds een alleenstaande moeder, maar voedde Anna alleen op.
Volgens bronnen was Anna een “gelukkig, open-minded kind”, maar helaas zouden zij en haar familie spoedig een vreselijke gebeurtenis meemaken.
In mei 1980 kregen Anna en Marianne ruzie. Het kleine meisje besloot te spijbelen en liep in plaats daarvan naar het huis van een vriendin. Op weg daarheen werd Anna echter ontvoerd door de 35-jarige Klaus Grabowski, een plaatselijke slager.
Grabowski hield Anna urenlang gevangen in zijn appartement, en mishandelde het kleine meisje voordat hij haar uiteindelijk wurgde tot ze stierf. Nadat hij Anna had vermoord, stopte de dader haar lichaam in een kist, die hij opborg op een verborgen plaats aan de oever van een kanaal.
Grabowski keerde later terug naar de locatie om het lichaam van zijn slachtoffer te begraven, maar werd diezelfde avond nog gearresteerd in zijn favoriete café in Lübeck nadat zijn verloofde hem bij de politie had aangegeven.
Op dat moment was Grabowski al een veroordeelde zedendelinquent die eerder achter de tralies had gezeten voor aanranding van twee meisjes.
Tijdens zijn verblijf in de gevangenis in 1976 werd hij vrijwillig gecastreerd. Twee jaar later begon hij met een hormoonbehandeling om de chemische castratie ongedaan te maken, zodat hij een liefdesleven kon hebben met zijn verloofde.
Grabowski bekende onmiddellijk de moord op Anna, maar ontkende het meisje seksueel te hebben misbruikt. Tijdens zijn proces ging Grabowski zelfs nog verder en beweerde dat Anna had geprobeerd hem te verleiden en af te persen.
In feite gaf Grabowski zijn slachtoffer de schuld van zijn schandelijke daad. Hij beweerde dat hij het kleine meisje alleen had vermoord omdat zij hem wilde chanteren. Volgens Grabowski bedreigde Anna hem en zei dat ze geld wilde, anders zou ze haar moeder vertellen dat Grabowski haar op een ongepaste manier had betast.
De rechtbank geloofde Grabowski’s verklaring niet
Toch maakte zijn vreemde en verontrustende verhaal Anna’s moeder Marianne gek, haar achterlatend in een toestand van machteloosheid, woede en razernij. Op 6 maart 1981, op de derde dag van het proces, besloot Marianne het heft in eigen handen te nemen.
Op de een of andere manier was ze in staat een pistool de rechtszaal binnen te smokkelen, de veiligheidscontroles en alle bewakers te omzeilen. Kort nadat ze de zaal was binnengekomen, haalde ze het geladen pistool uit haar handtas, richtte op de moordenaar van haar dochter en schoot het hele magazijn leeg. Zeven van de acht kogels vonden hun doel, en Grabowski ging onmiddellijk neer. Hij stierf ter plekke.
Onmiddellijk na de schietpartij liet Anna’s moeder haar pistool vallen, een Beretta M1934. Haar stem vulde toen de kamer:
“Hij heeft mijn dochter vermoord… Ik wilde hem in het gezicht schieten, maar ik heb hem in de rug geschoten… Ik hoop dat hij dood is.”
Volgens twee politieagenten ter plaatse noemde Marianne Grabowski ook een “varken” nadat ze het vuur had geopend.
Ze werd gearresteerd door de politie in de rechtszaal en aanvankelijk beschuldigd van moord. Tijdens haar proces in 1982 beweerde Marianne dat zij Grabowski in een droomtoestand had neergeschoten nadat zij haar dochter in de rechtszaal had gezien.
Maar volgens deskundigen die tijdens het proces getuigden, vereiste Marianne’s daad speciale oefening met het pistool, wat erop wijst dat ze alles had gepland en voorbereid vóór de schietpartij.
De moeder werd ook onderzocht door artsen en gevraagd of ze hen een voorbeeld van haar handschrift kon geven. In antwoord daarop schreef Marianne: “Ik heb het voor jou gedaan, Anna.” Het staal was ook versierd met zeven harten – wat velen interpreteerden als een eerbetoon aan elk jaar van Anna’s leven.
vervolg op de volgende pagina
