Thomas en Claire hadden elkaar altijd één ding beloofd: eerlijk tegen elkaar zijn, wat er ook gebeurde. Hun verhaal was een verhaal van oprechte liefde, gebaseerd op respect en medeplichtigheid. Maar op een avond, terwijl ze onder de schemerige verlichting van een bruisende buurt slenterden, voelde Thomas dat hij een vraag moest stellen die al lang in zijn hoofd zat.
Hij stopte abrupt, pakte zachtjes haar handen en keek haar in de ogen. “Claire… Overweeg je om te stoppen met naaktfotografie?”
Claire, gewend aan Thomas’ intuïtie, glimlachte. Ze wist dat dit gesprek uiteindelijk wel ter sprake zou komen. Jarenlang had ze een carrière in de artistieke fotografie opgebouwd en het menselijk lichaam als een kunstwerk op zich onderzocht. Maar ze begreep Thomas’ twijfels, vooral nu ze het erover hadden om samen een gezin te stichten.
Ze legde een hand op zijn arm. “Ik heb erover nagedacht, weet je… En ik denk dat dit het juiste moment is om verder te gaan.”
Een last leek van Thomas’ schouders te vallen. Het ging niet om jaloezie of controle, maar simpelweg om het bouwen aan een toekomst waarin beiden zich volledig één met elkaar voelden. Ze namen deze beslissing samen, als een pact dat een nieuw hoofdstuk in hun verhaal bezegelde.
