Ze hield ervan om radslagen te maken in de woonkamer, zomaar te lachen en het huis te vullen met haar overvloedige vreugde. Maar op een dag werd de tienjarige Autumn stil. Geen glimlachen meer. Geen salto’s meer. Slechts een stilte die, te laat, een diepe wanhoop onthulde. Waarom zou zo’n levendig kind er een einde aan willen maken? Wat gebeurde er achter de muren van zijn school? Zijn ouders vertellen…
Pesten op school: wanneer onschuld botst met wreedheid
Autumn Bushman woonde in Roanoke, Virginia. Ze zat in groep vier van de Mountain View Elementary School en stond bekend om haar vriendelijkheid en moed. Nee, niet die uit de actiefilms . Maar de meest discrete is die van de kinderen die anderen durven te verdedigen.
Als ze zag dat een klasgenoot werd gepest of buitengesloten, greep ze in. Ze zei nee. Zij beschermde. En misschien was dat wel wat haar kwetsbaar maakte: door anderen te verdedigen, werd ze zelf een doelwit.
Te subtiele signalen… en toch alarmerend
Zijn ouders, Mark en Summer, begonnen veranderingen op te merken. Autumn wilde haar gebruikelijke kleurrijke kleding niet meer dragen . Ze droeg donkere kleding. Ze glimlachte minder. Ze sliep meer. Tekenen die op dat moment onschuldig leken.
Maar achteraf gezien waren het de stille smeekbeden van een kind in pijn .
vervolg op de volgende pagina
