Laten we teruggaan in de tijd. Stel je de oevers van de Nijl voor, ten tijde van de heerschappij van de farao’s. In die tijd was het enkelbandje niet zomaar een flirterig accessoire. Als symbool van sociale status weerspiegelde het rijkdom en adeldom. Vrouwen uit de hogere klassen versierden hun enkels met fraai gesneden goud, terwijl vrouwen uit lagere inkomensgroepen genoegen namen met exemplaren van leer of koper. Maar naast hun uiterlijk dienden deze armbanden ook als amuletten, die bescherming zouden bieden tegen boze geesten. Het is vergelijkbaar met de geluksbrengers die onze grootmoeders onder hun kussen stopten om nachtmerries te verjagen.
In India is de payal , een traditioneel zilveren enkelbandje, nog steeds een vast onderdeel van de bruidskleding. Het is meer dan een eenvoudig juweel; het is een sociaal kenmerk dat met trots door getrouwde vrouwen wordt gedragen. En dat zachte getinkel van de belletjes? Het symboliseert vreugde en trekt voorspoed aan in huis. Een geluid dat in de Indiaanse cultuur net zo aangenaam en vertrouwd is als de kerkklok in een Frans dorp.
Afrika, Midden-Oosten: een juweel van kracht en bescherming
