In Azië krijgt de enkelband een nog spirituelere betekenis. In de traditionele Chinese geneeskunde wordt het gezien als een ankerpunt tussen het lichaam en de aarde, dat de energiebalans bevordert. In Thailand wordt het aan kinderen gegeven om ze te beschermen. Een ontroerende traditie waarbij het juweel een onzichtbare draad vormt tussen bescherming en ouderliefde.
Vandaag: tussen mode, symbolen en vrijheid van meningsuiting
Tegenwoordig wordt een enkelband vaak gedragen als een gebaar van vrijheid, een knipoog naar sensualiteit of gewoon als een manier om iemands modesmaak te uiten. Sommigen schrijven er nog steeds krachten aan toe: als je het links draagt, beschermt het tegen negatieve energieën; rechts zou hij kracht en zelfvertrouwen uitstralen.
Wat de betekenis ook is, dit juweeltje blijft fascineren. Het is als een oud boek waarvan je de bladzijden nieuwsgierig omslaat. Door het dragen ervan zetten we onbewust een duizend jaar oude traditie voort, waarin geschiedenis, identiteit en spiritualiteit met elkaar worden vermengd, als een onzichtbare draad tussen verleden en heden.
