‘Ga hier zitten,’ zei hij, ‘waar je hoort.’
Ik keek Melissa aan en zette me schrap. Ze glimlachte beleefd, maar zei niets.
Tijdens de receptie hief Nathan zijn glas voor zijn eerste toost.
“Aan de vrouw die mij niet ter wereld heeft gebracht, maar mij toch het leven heeft gegeven.”
Ik boog me voorover en fluisterde: “Je vader zou zo trots op je zijn.”
