De jaren verstrijken, de rollen veranderen, maar zijn aura blijft intact. Van Braveheart tot The World Is Not Enough beweegt Sophie Marceau zich op het snijvlak van auteurscinema en internationale producties , zonder ooit haar ware aard te verloochenen.
Een filosofie van natuurlijkheid die raak is
In een wereld waarin filters en retoucheren de norm zijn geworden, is Sophie een uitzondering . Geen overdaad, geen kunstmatige transformaties . Zij legt de nadruk op eenvoud: een goed gehydrateerde huid, een evenwichtig dieet en regelmatige lichaamsbeweging . Yoga, wandelingen, misschien zelfs een beetje dansen… Ze verzorgt haar lichaam zoals men een geheime tuin verzorgt: met zorg, maar zonder obsessie .
Maar wat werkelijk het verschil maakt, is zijn mentaliteit . Voor haar betekent goed oud worden vooral dat je jezelf accepteert zoals je bent , met je rimpels, je herinneringen en je ervaringen. Een les in zachtaardigheid en vriendelijkheid voor onszelf waar we allemaal baat bij hebben .
Een vrouw met veel talenten
Sophie Marceau reduceren tot haar schoonheid zou betekenen dat we de kern van de zaak missen. Want achter deze intense blik schuilt een volleerd kunstenaar . In 2002 ging ze zelf achter de camera staan met Parlez-moi d’amour , een persoonlijke en gevoelige film die lovend werd ontvangen door critici. Schrijven, regisseren, zich op een andere manier uiten: ze onderzoekt, ze durft, ze creëert.
Ook op literair gebied onderscheidde zij zich, met een stijl die minstens zo ontroerend is als haar acteerwerk . Nog meer bewijs, als dat nog nodig zou zijn, dat zijn talent verder reikt dan de grenzen van de cinema .
vervolg op de volgende pagina
