Een afscheid getransformeerd in een levendig eerbetoon
Maar zelfs na haar dood bleef Laura inspireren. Zijn familieleden wilden niet dat zijn begrafenis een moment van rouw zou zijn. Ze maakten van zijn kist een gastenboek, een gezamenlijk werk van herinneringen en liefde. Net als de eindejaarsnotitieboekjes die de studenten ondertekenen, liet iedereen een woord, een gedachte, een herinnering achter.
Stel je een witte doodskist voor, beplakt met boodschappen geschreven met glitterstift. Het lijkt een emotioneel canvas vol kleur en emotie. Eenvoudige maar krachtige woorden: “Je had een muzikale stem”, “Je was mijn beste vriend”, “Je zult een held blijven.” En overal paars – zijn lievelingskleur – in bloemen, stropdassen en sjaals. Een kleurrijk eerbetoon aan een leven dat te kort was, maar toch veel impact had .
Een verhaal dat grenzen overschrijdt
Foto’s van dit eerbetoon gingen de hele wereld over. Binnen een paar dagen ging Laura’s verhaal viraal. Wat een lokale tragedie had kunnen zijn, is een getuigenis geworden van de universele menselijkheid . Zijn moed, zijn levensvreugde en zijn authenticiteit hadden een grote weerklank buiten zijn stad en raakten vreemden aan, waar ook ter wereld.
