Dankzij de beelden van bewakingscamera’s konden onderzoekers bevestigen dat het inderdaad om een opzettelijke daad ging , waardoor de mogelijkheid van een ongeluk werd uitgesloten.
Een schokgolf in de groep en daarbuiten
De emoties waren ter plekke direct voelbaar en verwoestend. Zo’n 31 mensen – studenten en begeleiders – waren getuige van het tafereel. De hulpdiensten waren snel ter plaatse en stuurden direct een psychologische ondersteuningseenheid om getuigen te ondersteunen. In een school in België is een nieuwe luistercel geopend .
De adjunct-directeur van de school, Nicolas Mairesse, prees de solidariteit die snel op gang kwam: het Rode Kruis, de medische en sociale diensten en de politie werkten samen om de leerlingen door deze beproeving heen te helpen .
Wie was Nicolas?
Nicolas werd omschreven als een rustige tiener, maar leed aan depressieve stoornissen. Volgens de eerste bevindingen van het onderzoek werd hij medisch gemonitord . Dit profiel onderstreept de diep tragische aard van dit gebaar, dat plaatsvond in een context die juist vreugdevol en verrijkend had moeten zijn: die van een educatieve reis naar Parijs.
Op de avond van de tragedie onderbrak de RATP het verkeer op een deel van lijn 7 en beschreef het voorval als een “ernstig persoonlijk ongeval” .
Een college in rouw, een verenigde gemeenschap
In een ontroerende brief aan de families van de leerlingen uitte de school haar immense verdriet:
“We zijn er allemaal kapot van. Onze gedachten zijn bij Nicolas en zijn ouders, aan wie we ons oprechte medeleven en diepste medeleven betuigen.”
Naast de individuele tragedie roept deze gebeurtenis ook de vraag op naar het psychisch welbevinden van de jongeren . Psychische problemen onder adolescenten, die zich vaak in stilte uiten, blijven een groot probleem. Scholen zijn weliswaar betrokken, maar hebben soms ook te maken met onzichtbaar lijden.
vervolg op de volgende pagina
