Als we het woord ‘heldendom’ horen, denken we vaak aan heldendaden, records en spectaculaire avonturen. En toch gaan sommige helden op pad zonder capes, zonder geluid, maar met een innerlijke kracht die de wereld om hen heen verlicht. Dit is het geval van Paul Alexander, een man die bijna 70 jaar… in een kunstmatige long heeft doorgebracht. En die, ondanks alles, nooit is gestopt met volop te leven. Dit is zijn verhaal.
Op zesjarige leeftijd veranderde zijn leven voorgoed
1946, Dallas. Paul is een levendig en vrolijk jongetje, totdat hij op een dag naar zijn moeder rent om te vertellen dat hij zich niet goed voelt. Koorts, vermoeidheid en dan, binnen een paar dagen… kan hij niet meer slikken en ademen. Het vonnis is uitgesproken: polio . In die tijd werden jaarlijks duizenden kinderen getroffen door het virus. Paul wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar hij in een enorme metalen machine wordt geplaatst: een ” kunstlong “.
Drie dagen later wordt hij wakker in een andere realiteit
Om hem heen een kamer vol kinderen, die allemaal in enorme buizen lagen. Hij begrijpt het niet. Hij kan niet spreken, noch bewegen. “Ben ik dood?” “ vraagt hij zich af. Maar Paul leeft en is gezond, en hij gaat het de hele wereld bewijzen.
Hij wordt een van de laatsten die in deze machine leeft
De kunstlong , uitgevonden in 1928, zorgt ervoor dat mensen die door polio verlamd zijn, kunnen ademen. Paul bleef daar jarenlang opgesloten, maar keerde er daarna elke dag terug om te overleven. Een totale afhankelijkheid, maar een die zijn ambities nooit zal afremmen.
vervolg op de volgende pagina
