“Samuel heeft overal in huis camera’s geïnstalleerd,” legde Kira uit terwijl ze thee inschonk. “Hij vertrouwde de jongens niet.
Ik had geen idee hoezeer een klein gebaar van vriendelijkheid mijn leven zou veranderen.
De volgende ochtend schrok ik wakker van een bonkend geluid op mijn deur. Mijn hart bonsde in mijn keel toen ik, nog half slaperig, uit bed strompelde.
Ik deed de deur open en zag twee mannen naar me kijken, geflankeerd door een politieagent. Een van de mannen, misschien 35, breedgeschouderd en woedend, wees naar me. “Dat is ze! Ze was gisteren in het huis van onze moeder!”
“Ik heb haar gisteren vanaf de begraafplaats naar huis begeleid.”
De jongste van de twee mannen, ongeveer 25 jaar oud, liep met een grote stap op me af, zijn gezicht rood aangelopen van woede. “En toen? Je besloot haar blind te beroven?”
“Mama vertelde ons dat je in haar huis was. Ze zei dat je voor de thee was gebleven. Wie anders had het geld en de sieraden meegenomen?”
vervolg op de volgende pagina
