“Sheriff’s Department, hier spreekt Leona.”
“Leona, hier is Nora. Ik wil dat je onmiddellijk komt. Ik heb iets verontrustends in mijn afval gevonden.”
Leona’s stem werd serieus toen ik de inhoud van het blik beschreef. “Raak niets aan. Ik kom eraan. Blijf binnen bij de kinderen tot ik er ben.”
Nadat ik had opgehangen, kon ik de angst niet meer loslaten. Onze buurt had onlangs een reeks inbraken meegemaakt met griezelig vergelijkbare methoden: chemicaliën om sloten te verzwakken en het zorgvuldig opruimen van bewijsmateriaal. Een huiveringwekkende gedachte schoot door mijn hoofd: mijn huis stond als volgende op de lijst.
“Mam, wat is er aan de hand?” vroeg Kai, die mijn ongemak opmerkte.
“Alles is goed,” verzekerde ik hem, hoewel mijn glimlach geforceerd aanvoelde. “Laten we gaan eten.”
Vervolg op de volgende pagina:
