Het klassieke beeld van de roodhuidige duivel, met een hooivork in de hand, die heerst over een wereld van eeuwige vlammen, is diepgeworteld in de collectieve verbeelding. Maar wat als dit allemaal slechts een cultureel construct is? Theoloog en auteur Jared Brock betwist deze overtuigingen en biedt een nieuwe kijk op de Bijbelse teksten. Zijn analyse daagt vooroordelen over de aard van de hel en de identiteit van Satan uit.
De hel: een plaats van eeuwig lijden of een misverstand?
Eeuwenlang was het idee wijdverbreid dat de zielen van zondaars eeuwig in de hel branden. Maar Brock vraagt zich af: is dit echt wat de Schrift zegt? Volgens hem vermelden verschillende Bijbelpassages verschillende locaties die verband houden met het hiernamaals, en geen enkele expliciete beschrijving bevestigt de populaire visie van een helse wereld geregeerd door Satan.
Een treffend voorbeeld vinden we in Openbaring 12:15, waar de duivel niet wordt afgebeeld als iemand die vlammen spuwt , maar eerder een waterstroom uitstoot om zijn slachtoffers mee te voeren. Ver verwijderd van de brandende hel die we ons voorstellen.
Bovendien lijkt het idee van eeuwige straf niet zo evident in de teksten. Sommige interpretaties suggereren dat verdoemenis tijdelijk of zelfs symbolisch zou kunnen zijn . Met andere woorden, de hel is mogelijk geen fysieke plaats, maar eerder een gemoedstoestand of een spirituele scheiding van God .
Satan: een gehoornde demon of een subtieler wezen?
Populaire afbeeldingen van de duivel beelden hem af als een rood wezen met scherpe horens, een gevorkte staart en hoeven. Toch beschrijft geen enkele passage in de Bijbel hem op deze manier . Brock wijst erop dat heilige teksten twee termen voor Satan gebruiken: aanklager en tegenstander . Er is geen bewijs dat hij alomtegenwoordig is of een fysiek lichaam heeft.
