Toen mijn man besefte wat er gebeurde, probeerde hij de situatie te bagatelliseren. Maar door de onwrikbare steun van mijn moeder wankelde zijn zelfvertrouwen.
Tijd om te herbouwen
Een paar dagen bij mijn moeder doorbrengen was een ware verademing. Ik kon er uitrusten, mijn focus verleggen en wat sereniteit vinden. Omringd door vriendelijkheid herwon ik geleidelijk mijn zelfvertrouwen. En, een onbetaalbaar detail: mijn zoon vond ook zijn glimlach terug.
Ondertussen begon mijn man me berichten te sturen. Hij betuigde zijn spijt en vroeg me terug te komen. Maar ik antwoordde simpelweg: “Laat me door je daden zien dat je het begrijpt.”
De weg naar herwonnen respect
Beetje bij beetje werd hij zich bewust van de impact van zijn woorden en daden. Hij zette een persoonlijk proces in om de situatie te verbeteren: nieuwe gewoontes, meer autonomie, grenzen stellen aan zijn moeder en bovenal een oprechte inzet om mijn zoon en mij beter te ondersteunen.
Pas na een paar weken en echte veranderingen besloot ik terug te keren. Niet uit noodzaak, maar omdat ik oprecht respect zag voor mijn behoeften en die van ons kind.
