“Meredith is mijn tweede naam. Ik gebruikte hem om mijn grootmoeder te eren. Ik dacht dat je dat al wist… Maar er was veel wat je niet over me wist, je was te druk bezig me te beoordelen.”
Een schokkende waarheid
Miranda, die nog steeds tussen ons in stond, bekeek het tafereel verward.
En toen werd alles duidelijk.
Zij was mijn dochter.
Acht jaar… precies de tijd dat ik Meredith verliet.
“Je was zwanger…”, ademde ik.
Zij knikte.
En ik wist dat als ik het je vertelde, het de beschuldigingen van je zus alleen maar zou bevestigen. Dus koos ik ervoor om het alleen te doen.
Mijn wereld stortte in een oogwenk in. Al die tijd had ik een dochter gekregen zonder het te weten. Ik had een vrouw van wie ik hield alleen achtergelaten met een kind.
Een tweede kans
Er sprongen tranen in mijn ogen.
“Ik heb een enorme fout gemaakt, Julia. Ik dacht dat je schuldig was zonder ooit te proberen het te begrijpen. Maar nu… nu wil ik de verloren tijd inhalen.”
Ze staarde me een hele tijd aan voordat ze antwoordde:
“We kunnen het proberen. Maar langzaam. En bij het eerste teken dat je van plan bent weer te verdwijnen…”
Ik knikte en besefte dat ze gelijk had.
Toen, zonder enige waarschuwing, wierp Miranda zich in mijn armen.
