Het verhaal van Otha Anders begint eind jaren zestig , wanneer hij een muntje op de grond vindt. Maar in plaats van het te zien als een onbelangrijk stukje, ziet hij het als een herinnering: een klein teken om het leven te bedanken voor de dagelijkse zegeningen, hoe klein die ook mogen zijn.
“Elke gevonden cent was een teken van dankbaarheid. Als ik er een opraapte, bad ik een dankgebedje.”
Dit ogenschijnlijk onschuldige gebaar groeide al snel uit tot een ware levensfilosofie. In de loop der tijd verzamelde hij meer dan 500.000 munten , oftewel duizenden euro’s in centen.
De uitdaging van geduld: als kleine dingen zich opstapelen
Al die jaren weigerde Anders zijn centen uit te geven. Hij bewaarde ze het liefst in blikken, waar hij er soms tientallen van vulde. Zelfs als hij na het winkelen wisselgeld terugkreeg, vroeg hij om extra centen. Sommige vrienden en studenten boden hem centen aan, maar Anders stond erop ze te kopen, zodat elke munt een symbolische waarde kreeg.
Je geduld werd eindelijk beloond! In 2015 werd Anders gedwongen zijn collectie te verkopen om een heel specifieke reden: zijn woonverzekering weigerde betalingen in munten te accepteren. Resultaat ? Hij ging naar de bank met 15 volle blikken , met een totaalgewicht van meer dan 350 kg .
Bij de bank: Verrast door een berg centen
