Vroeger duurde het ruim drie maanden voordat een kip een slachtgewicht van iets meer dan een kilo bereikte. Tegenwoordig bereikt het in slechts 47 dagen een gewicht van drie kilo . Hoe ? Door gerichte genetische selectie en een calorierijk dieet , is het doel om de vleesproductie in recordtijd te maximaliseren. Deze snelle groei heeft echter onverwachte gevolgen: de spieren van het pluimvee krijgen niet de tijd om zich goed te ontwikkelen en worden abnormaal zwak. Hierdoor verandert de structuur van de spiervezels en ontstaat het gerafelde, spaghetti-achtige uiterlijk.
Welke invloed heeft dit op onze gezondheid en ons dieet?
Hoewel er geen bewezen gezondheidsrisico’s zijn verbonden aan “spaghettivlees” , roept het wel vragen op over de voedingskwaliteit van de producten die wij consumeren. Vlees uit de intensieve veehouderij kan meer water en minder eiwitten bevatten dan kip die onder betere omstandigheden is grootgebracht. En dan hebben we het nog niet eens over dierenwelzijn , dat in deze industriële praktijken vaak naar de achtergrond verdwijnt.
Voor consumenten is dit voorval een herinnering dat het belangrijk is om vragen te stellen over de herkomst van voedsel . Het streven naar lage prijzen heeft een verborgen prijs: die van kwaliteit en de impact op het milieu .
