Het was onschuldig begonnen. Toen er nieuwe buren in het huis aan de overkant kwamen wonen, besteedden Laurent en zijn vrouw Celine er niet echt aandacht aan. De bewoners leken discreet en gingen bijna nooit de deur uit. Dit gedrag paste perfect bij Laurent, die de rust in hun buurt waardeerde.
Toch was er elke dag iets dat Laurents aandacht trok. Het dochtertje van de nieuwe buren, nog geen vijf jaar oud, stond regelmatig bij het raam en zwaaide naar hem. Een onschuldig gebaar, maar het leek erop dat er iets diepers verborgen zat. Ze keek hem met intense ogen aan en Laurent kon een vreemd ongemakkelijk gevoel niet onderdrukken, alsof ze hem een belangrijke boodschap probeerde over te brengen.
Een spookachtig teken
Toen Laurent op een avond zag dat het meisje weer naar hem gebaarde, deelde hij zijn zorgen met Céline. “Die jongen zwaait weer naar me,” zei hij, zijn stem klonk een beetje trillend. Celine lachte zachtjes en plaagde hem met zijn obsessie. “Misschien verveelt ze zich gewoon”, suggereert ze, zonder te beseffen hoe erg de situatie Laurent van streek maakt.
