Kenneth werd ineens heel stil, dronk veel en vervloekte zichzelf tot op het bot omdat hij zo’n slechte vader was, terwijl Lily hem er nog steeds de schuld van gaf dat hij hun zoon het huis uit had gegooid.
In de dagen die volgden, nam Kenneth niet de moeite om Lily naar Leonards graf te vergezellen. Hij voelde zich schuldig dat hij zijn zoon hiermee confronteerde en hij kon nooit de moed opbrengen om dat te doen. Lily daarentegen reed elke dag twee uur om het graf van haar zoon te bezoeken.
Op een dag kwam ze bij het graf van Leonardo en zag er een kleine teddybeer bij staan. Ze pakte het van de grond en legde het opzij, denkende dat iemand het daar per ongeluk had laten liggen. Ze verving het door het boeket dat ze had gekocht en bleef daar nog een tijdje met haar zoon praten voordat ze vertrok.
Toen ze de volgende dag bij het graf terugkwam, lag de teddybeer er weer, en dit keer had ze verschillende speeltjes bij zich.
Ze raakte in verwarring en vroeg zich af of ze die daar met opzet hadden achtergelaten. Ze vroeg de bewaker of hij iets wist, maar hij zei nee.
Lily verliet die dag de begraafplaats en vroeg zich af wie er speelgoed naar het graf van haar zoon zou brengen. Maar toen ze de volgende dag terugkwam, waren al haar twijfels verdwenen.
Lily begon speelgoed te vinden in de buurt van Leonardo’s graf | Foto: Unsplash
Lily was die dag net bij de begraafplaats aangekomen, toen ze een jonge vrouw voor Leonards graf zag staan met een baby in haar armen. De vrouw had haar ogen gesloten, alsof ze aan het bidden was. Na een paar minuten legde ze een speeltje bij het graf van Leonardo en liep weg.
Lily kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en besloot haar aan te spreken. “Pardon,” zei ze. “Kent u mijn zoon?” Ik zag net dat je een speeltje bij zijn graf hebt gelegd. Doe je dit al dagen? »
De vrouw keek een beetje verbijsterd. “Ben jij Lily Williams?” Leonards moeder? »
