ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Elke week vond ik kinderhandschoenen op het graf van mijn vader. Op een dag ontmoette ik daar een tiener.

Drie jaar trots, drie jaar stilte

Onze relatie was niet altijd gemakkelijk. Vanaf het moment dat ik mijn pad had gekozen – verpleegster worden en verliefd worden op een man die mijn vader afkeurde –  was er een muur van stilte tussen ons ontstaan.

Drie jaar aan onuitgesproken woorden. Drie jaar lang hadden trots en arrogantie de overhand gekregen op de liefde. En toen ik eindelijk contact wilde maken…  was het te laat.

Een tiener, een gebaar, en alles wordt duidelijk

Die dag was ik er vroeg bij, vastbesloten om het mysterie te ontrafelen. Toen zag ik hem:  een tengere tiener met een paar paarse handschoenen in zijn handen.

Aarzelend liep hij naar hem toe en stelde zichzelf voor:  Lucas.  Met verlegen zachtheid vertelde hij mij zijn verhaal… en dat van mijn vader.

Twee jaar eerder, midden in de winter, had mijn vader hem een ​​paar oude handschoenen uit mijn kindertijd gegeven. Week na week leerde hij haar breien, waarbij hij haar geduld, kennis en vriendelijkheid bijbracht.

Het laatste cadeau van mijn vader

ADVERTISEMENT

ADVERTISEMENT

Plaats een reactie