Het begon eerder al in december 2009, toen ze oogcontact kon maken met haar moeder. Ze begon terug tot leven te komen. Kleine geluidjes werden woorden, woorden werden zinnen.
Bovendien kon ze terug zelfstandig eten, zoals pudding. Maar al snel kon ze een volledige maaltijd eten. De eerste in 4 jaar. Ze hield haar eerste smartphone vast, en werd verteld wast sociale media is. Maar ondanks de kleine vooruitgang was er iets wat niet beter werd: de mogelijkheid om haar benen aan te raken.
Blijvend ruggengraatletsel
Victoria kreeg te horen dat de zwellingen in haar lichaam permanente schade hadden aangericht in haar ruggengraat. Ze zou verlamd zijn vanaf haar navel, voor de rest van haar leven.
Iedere specialist zei hetzelfde: “Je zal moeten leren om elke dag in een rolstoel te zitten.”
Maar Victoria had een wil van ijzer. Ze zou het onmogelijke overwinnen.
Toen ze terug naar school ging, werd ze vreselijk gepest omdat ze in een rolstoel zat. Na de eerste dag kwam ze huilend thuis en wilde ze niet meer naar school. Haar ouders besloten daarna om alles te doen om hun dochter terug naar school te laten gaan.
En dat lukte.
Throwing It Back To The Glory Days Of Swimming…..HaHa #HavingAMeltdown ???✋#ThrowBackThursday #Yikes
Posted by Victoria Arlen on Thursday, April 24, 2014
Haar broers dwongen haar in het zwembad
Haar herinneringen aan haar jeugd waren het keerpunt voor Victoria. Ze groeide op nabij een meer en had leren zwemmen in het zwembad bij hen thuis. Ze had zelfs nog deelgenomen aan zwemwedstrijden.
Hoewel Victoria zei dat ze niet kon zwemmen zonder haar benen, dwongen haar broers haar in het zwembad. En dat was de juiste beslissing.
Ze kreeg opnieuw de hoop die ze nodig had om zich in leven te voelen. Toen ze aan het zwemmen was werd ze namelijk voor even bevrijd uit die rolstoel. Tot haar eigen grote verrassing, was Victoria zeer goed in zwemmen.
Olympische medaille
In het water voelde Victoria zich opnieuw vrij, en het gaf haar zelfvertrouwen een gigantische boost. Het was het allemaal waard, want in de zomer van 2012 werd ze geselecteerd voor de Amerikaanse Paralympics voor de Olympische Spelen in Londen.
De vrouw ging naar huis met 3 zilveren medailles en 1 gouden medaille in de 100 meter vrij zwemmen.
Victoria’s verhaal ging al snel de wereld rond en ze werd een voorbeeld voor velen. Maar dat was nog niet alles, ze wilde afscheid nemen van haar rolstoel.
Proud To Be An American! Happy 4th Of July Everyone! Have Fun And Be Safe! ?✌️???❤️? #Merica
Posted by Victoria Arlen on Friday, July 4, 2014
Verhuisd naar San Diego om te trainen
In 2013 verhuisde Victoria naar het zonnige kuststadje San Diego, om deel te nemen aan het Project Walk programma, waar verlamde mensen geholpen worden.
“Mijn moeder en ik verhuisden tijdelijk naar San Diego en woonden bij familie daar. Zo kon ik elke dag trainen. We beseften dat dit de beste plek voor me was, maar we wilden geen honderden kilometers van mijn broers en vader wonen.
Zo besloot mijn familie om de eerste Project Walk te organiseren aan de oostkust. Zo kon ik iedere dag oefenen en mijn doel bereiken, terwijl andere mensen met hetzelfde probleem ook hoop konden krijgen,” vertelt Victoria.
So exciting to graduate tonight from Exeter High School with my triplet brothers! #WeDidIt
vervolg op de volgende pagina
