Ver weg van de camera’s, dicht bij de essentie
Tijdens het proces, dat een grote impact had op de publieke opinie , bleef Jean-Loup bewust op de achtergrond. Niet uit verlegenheid, maar uit respect. Omdat Gisèle altijd wilde bewijzen dat ze zichzelf weer kon opbouwen, zonder afhankelijkheid, zonder in de rol van “geredde” te worden gedwongen .
Tegenwoordig heeft deze emotionele band een heel andere betekenis. Het is er niet om ruimte in te nemen, maar om een nieuwe ruimte te creëren. Die van evenwicht, van hernieuwd vertrouwen en van een medeplichtigheid die geen woorden nodig heeft om te bestaan.
Een stem die grenzen overschrijdt
Gisèle is nog lang niet klaar met haar werk, maar werkt nu wel aan een boek met getuigenissen . Een werk dat zowel intiem als universeel is, een drager van herinnering. Ondertussen zal een door HBO geproduceerde serie zijn verhaal vertellen , waardoor zijn stem internationaal bereik krijgt.
Maar het wezenlijke blijft voor haar verankerd in het dagelijks leven: een wandeling over het zand, een blik die ze wisselt, een toekomst die ze in haar eigen tempo weer opbouwt. Want veerkracht is geen eindpunt. Het is een pad, soms kronkelig, maar altijd open.
vervolg op de volgende pagina
