Maar het wezenlijke blijft voor haar verankerd in het dagelijks leven: een wandeling over het zand, een blik die ze wisselt, een toekomst die ze in haar eigen tempo weer opbouwt. Want veerkracht is geen eindpunt. Het is een pad, soms kronkelig, maar altijd open.
Een licht in de mist
In Frankrijk, net als elders, beschouwen veel mensen Gisèle als een voorbeeld van wedergeboorte. Zijn reis herinnert ons eraan dat het zelfs na de hevigste stormen mogelijk is de zoetheid van een vredige ochtend te vinden. Met of zonder gezelschap, met of zonder publieke erkenning.
Als er een beeld nodig zou zijn om deze fase in zijn leven samen te vatten, zou dat wellicht dat van een vuurtoren zijn. Een baken dat blijft schijnen, zelfs op bewolkte dagen, geleid door een innerlijk licht dat door niets kan worden gedoofd.
