De stilte van een eiland, het geluid van golven en een vredig silhouet: dit is Gisèle Pelicots nieuwe dagelijkse leven. Na een bijzonder moeilijke periode lijkt ze zich nu vast te klampen aan een lichtstraal. Maar wat weten we eigenlijk over deze man die nu naast haar loopt? En bovenal, welk nieuw hoofdstuk wordt er geschreven in dit intermezzo van eilandrust?
Een staande vrouw, een verhaal van moed
Er was een tijd dat Gisèle Pelicot geen stem meer had. Een donkere periode, getekend door diepe wonden en media-aandacht waar moeilijk mee te leven was . Ondanks zichzelf het symbool geworden van een universele strijd, droeg ze de stem van vele vrouwen uit en doorbrak ze de muur van stilte in een diep pijnlijke context .
Deze weg naar wederopbouw was niet gemakkelijk. Het vergde moed, tijd, maar ook een omgeving die genezing bevorderde. Zo werd het Île de Ré , met zijn discrete steegjes, rustige stranden en tijdloze sfeer , het decor voor zijn nieuwe leven.
Jean-Loup, de duistere bondgenoot
Daar, op dit stille eiland, kruiste Gisèle het pad van Jean-Loup. Een man die even discreet als zorgzaam was. Als voormalig stewardess met een passie voor de luchtvaart en klassieke voertuigen belichaamt hij die zeldzame figuur van stille steun. Geen toespraken, geen spotlights: slechts een aanwezigheid, zowel solide als zachtaardig, als een anker in een storm.
vervolg op de volgende pagina
