“Een vriend kwam bij mij thuis voor koffie, we zaten bij elkaar en praatten over het leven. Na een tijdje onderbrak ik het gesprek en zei tegen hem: “Ik ga de afwas doen, ik ben zo terug.”
Hij keek me aan alsof ik hem had verteld dat hij een ruimteschip ging bouwen. Dus zei hij met bewondering en een beetje verbijsterd tegen me: “Fijn dat je je vrouw helpt, ik help de mijne zelden, want als ik dat doe, bedankt ze me nooit. Vorige week heb ik de vloer gedweild en ze heeft me niet eens bedankt.”
Ik ging weer bij hem zitten en legde hem uit dat ik mijn vrouw niet “help”. Eigenlijk heeft mijn vrouw geen hulp nodig, ze heeft een partner nodig, een teamgenoot. Ik ben haar huisgenoot… en daardoor zijn alle functies verdeeld, wat geen “hulp” is bij huishoudelijke taken.
Ik “help” mijn vrouw niet met het schoonmaken van het huis, omdat ik er ook woon en het dus ook moet schoonmaken.
Ik “help” mijn vrouw niet met koken, want ik wil ook eten en moet ook koken.
Ik “help” haar niet met het afwassen na het eten, omdat ik de borden ook gebruik.
Ik “help” mijn vrouw niet met kinderen, want ze zijn ook van mij en het is mijn plicht om vader te zijn.
Ik help mijn vrouw niet met het wassen, uitvouwen, vouwen en opbergen van de was, want het is ook van mij en mijn kinderen.
Ik bied thuis geen helpende hand, ik maak er deel van uit.
Wordt vervolgd op de volgende pagina
