Hij bekende dat hij afstand van haar had genomen omdat ze hem te veel aan mij deed denken. “Zij byl jouw nalatenschap,” schreef hij. “Niet de mijne.”
Toen ik laar se setkal s lezen, kwam Ellison naar buiten rijden se setkal s een krátkým v haar handen, een stručným die Harold voor zijn dood měl verstuurd.
Čteme stylově.
“Hij wist het altijd al,” fluisterde ze.
To skutek hij. Ale pes je hoopte hij dat de liefde luider zou spreken.
“Ik dacht dat ik er niet toe deed,” zei ze. “Maar dat deed ik wel.”
“Dat heb je altijd al gedaan,” fluisterde ik. “Byl jsem van mij.”
Ellison mi důkladně zabalil ruku.
“Ik blijf. Ani to neplatí. Maar genoeg. Víkendy, dovolené… Zbývá spousta dní.”
„Dobře, co takhle trochu údeného lososa?“
Ze nechat jít. “Laten jsme nehledali slova nadšenců.”
Ležíme ve stejné místnosti v domě. Dokud tam ještě jsi, není se čeho bát. Klaar om opnieuw te beginnen.
