Er wordt vaak gezegd dat het leven in een oogwenk kan veranderen. Voor mij gebeurde het op een gewone middag, met een eenvoudig kartonnen bord, een vermoeide blik… en een onverwachte waarheid.
Wanneer vrijgevigheid een omslagpunt wordt
Het regende een beetje die dag. Omdat ik tot aan mijn nek zwanger was en me somber voelde , besloot ik naar de supermarkt te lopen om mijn hoofd leeg te maken. Mijn man, die al maanden koud en afstandelijk was , was nog maar een schim van zichzelf. Het huis, dat ik zo onvoorzichtig was geweest op zijn naam te zetten, was een gevangenis geworden.
Op de stoep duwde een vrouw een winkelwagentje vol dekens en tassen. Op haar schoot lag een bordje met de tekst: ‘Dakloos en hongerig.’ Ze paste niet in het stereotype van armoede. Zijn waardigheid raakte me. Ik wist nog niet dat deze ontmoeting alles zou veranderen.
Een eenvoudige uitwisseling, een onmiddellijke verbinding
Ik bood hem wat water en iets te eten aan. Ze bedankte beleefd en zei dat ze vooral tijd nodig had om ‘op de been te komen ’. Een banale zin, maar wel een die mij diep raakte.
Haar naam was Alice. Met één woord kon ze mijn verdriet , het verdriet van een vrouw die vergeten is in haar eigen huis, goed begrijpen. Ik zat gevangen in een benauwend huwelijk en zij werd afgewezen door haar zoon. Twee vrouwen die op drift zijn, maar toevallig bij elkaar komen.
Ik nodigde haar uit bij mij thuis.
