Hij weigerde de therapeutische koppigheid en koos ervoor om thuis te blijven, in het Maison Sainte-Marthe. Een diep menselijke en spirituele keuze, trouw aan de principes die hij vanaf het begin van zijn pontificaat voorstond.
Een eenvoudig en teder afscheid
In zijn laatste momenten is Francis niet alleen. Rondom hem houdt een klein groepje gelovigen, onder leiding van de verpleegster Massimiliano Strappetti, zijn hand vast.
Kardinaal Parolin arriveert om de rozenkrans te bidden en omringt de paus met een sfeer van stil gebed, als een zacht slaapliedje ter ere van zijn laatste tocht . Alfieri, zijn trouwe chirurg, geeft hem een laatste gebaar van tederheid: een discrete streling op de hand.
“Bedankt dat je me terug naar het plein hebt gebracht.”
Zijn laatste woorden, toevertrouwd aan Strappetti, klinken als een testament:
“Bedankt dat je me terug naar het plein hebt gebracht.”
Deze zin vat de hele visie van de Paus samen: onder het volk zijn, tot het laatste moment. De dag voor zijn dood had hij, ondanks zijn vermoeidheid, nog een laatste groet gebracht aan de menigte vanaf de Pausmobiel, waarbij hij hen een laatste glimlach en een laatste zegen gaf.
Een strijd tegen ziekte met waardigheid
Paus Franciscus vecht al jaren tegen ernstige ziekten: hoge bloeddruk, diabetes type 2, bilaterale longontsteking… Maar trouw aan zijn motto “Vooruit, altijd vooruit” , liet hij zijn keuzes nooit bepalen door ziekte.
Zijn dood, veroorzaakt door een beroerte gevolgd door een hartstilstand, vond in stilte plaats, in overeenstemming met een leven dat geheel in nederigheid was gehuld.
vervolg op de volgende pagina
