Het personeel in hospices is altijd voorbereid op een bitter afscheid, omdat ze weten dat mensen die gewoonlijk naar hen toe komen, hun instelling niet levend verlaten.
Maar natuurlijk zijn er van die wonderen die alle verwachtingen overtreffen. En Branden West is een van hen. Hier is zijn verhaal…
Zelfs voordat Branden West op deze wereld kwam, maakten zijn ouders zich al zorgen over hoe hij zou overleven. Zijn moeder Cheri West was voor een prenatale screening gegaan toen artsen haar vertelden dat haar ongeboren zoon enkele complicaties had die zijn leven moeilijk zouden maken.
Na zijn geboorte ontdekte de familie dat de toestand van hun zoon nog slechter was als ze aanvankelijk hadden gedacht. Branden werd geboren met het Pfeiffer-syndroom dat de vorm van zijn gezicht en schedel aantastte.
Na zijn geboorte voorspelden artsen dat de kleine jongen slechts 18 maanden oud zou worden.
In de wetenschap dat hij niet lang meer te leven zou hebben, besloten zijn ouders hem in een hospice te plaatsen, zodat de korte tijd die hun zoon op aarde had zo comfortabel mogelijk was. In het hospice ontmoette de kleine Brendan Michele Eddings.
Eddings herinnert zich nog de dag dat ze erachter kwam dat ze een kleine jongen moest opnemen in het hospice. Ze herinnert zich: “De dag dat ik hem ging opnemen, verwachtte ik dat het een zeer zware, betraande, emotionele ontmoeting zou zijn. Deze ouders lieten tenslotte hun zoontje in een hospice opnemen.”
Maar de kleine jongen die ze ontmoette was een gelukkig ventje en leek in een goed humeur; iets wat ze niet had verwacht. Een van de problemen waar Brendan last van had, had te maken met zijn ademhalingssysteem.
