Ik ben getrouwd, voor altijd trouw en verliefd. Maar de afgelopen maanden is er één man die mijn gedachten in beslag neemt: mijn collega. Ik overtuigde mezelf ervan dat het niets was, maar slechts een fantasie. Totdat ik besloot om verder te gaan. Wat een gestolen, onbelangrijk moment had moeten zijn, stortte mij in een afgrond van twijfel. Want wat ik die nacht zag, dwong mij om meer in twijfel te trekken dan alleen mijn loyaliteit.
Het begon allemaal met een blik
Een vrijdag, een routinevergadering. Hij ging naast mij zitten.
Haar geur omhulde mij. Het was mij nog nooit eerder opgevallen.
Maar die dag had hij iets.
Een magnetisme. Een diepe blik.
En dat kleine glimlachje, bijna van begrip.
Er gebeurde niets.
Maar vanaf die dag veranderde alles.
Het gevaarlijke spel is begonnen
In het begin waren het grapjes. Berichten op Teams.
Dan de lunches die “toevallig” gedeeld werden.
Meer persoonlijke gesprekken.
Stiltes die een andere betekenis hadden.
Ik voelde mij weer levend.
Alsof iemand mij eindelijk zag.
Niet als moeder, echtgenote of collega.
Maar als vrouw.
En ook hij antwoordde.
Zonder ooit een grens te overschrijden.
Maar je komt er voortdurend tegenaan.
De dag dat ik het opgaf
Een avondje na het werk.
Een beetje alcohol. Veel spanning.
Hij liep met mij terug naar mijn auto.
En daar, zonder waarschuwing, kuste hij mij.
Een langzame kus. Op.
Ik had nee kunnen zeggen.
Ik wilde het niet.
Ik volgde hem naar huis.
Mijn hart klopte sneller.
Een mengeling van opwinding en schuldgevoel.
Maar niets verliep zoals gepland.
vervolg op de volgende pagina
