Ik had nooit verwacht dat ik na het verlies van Sarah weer liefde zou vinden. Maandenlang voelde ik hoe het verdriet me in de steek liet, waardoor ademhalen een optie leek.
Maar toen kwam Amelia in mijn leven, een vrouw met een brede glimlach en veel geduld, en op de een of andere manier zorgde ze ervoor dat alles lichter aanvoelde.
Niet alleen voor mij, maar ook voor Sophie. Mijn dochter van vijf was er meteen weg van.
Toen Amelia voorstelde dat we na ons huwelijk in het huis zouden trekken dat ze had geërfd, leek dat ideaal.
Sophie’s ogen werden groot toen ze haar nieuwe slaapkamer voor het eerst zag, en ik kon niet anders dan glimlachen om haar vreugde.
Toen moest ik een week weg voor mijn werk, mijn eerste lange reis sinds de bruiloft. Ik vond het eng om mijn kleine gezin achter te laten, omdat alles nog zo nieuw was.
Het leek erop dat alles onder controle was. Maar toen ik terugkwam, sloeg Sophie me bijna omver met haar knuffel, en klampte zich aan me vast zoals ze dat had gedaan na Sarahs dood.
Haar kleine lichaampje trilde tegen het mijne terwijl ze kreunde: “Papa, het is anders om moeder te zijn als je er niet meer bent.”
Sophie deinsde achteruit, haar onderlip trilde. “Ze sluit zichzelf op in de zolderkamer. En ik hoor rare geluiden als ze daar is. Het is eng, papa! En ze zegt dat ik die kamer niet in mag, en… en ze is gemeen.”
“Ze laat me mijn hele kamer in mijn eentje opruimen, en ze laat me geen ijsje eten, zelfs niet als ik braaf ben.” Sophie liet haar hoofd hangen en snoof. “Ik dacht dat mijn nieuwe mama me leuk vond, maar… maar…”
Amelia bracht al veel tijd door op zolder voordat ik op reis ging.
Ze verdween daar urenlang, en als ik vroeg waarom, grijnsde ze alleen maar en beweerde dat ze ‘dingen aan het organiseren was’.
Ik dacht er eerst niet veel over na. Iedereen wil toch zijn eigen plekje? Maar nu maak ik me zorgen.
Maar ik zei niets toen Amelia de trap af kwam. Ik verwelkomde haar met een grijns en vertelde dat Sophie me miste terwijl ik mijn baby oppakte en naar haar kamer droeg. Nadat ze gekalmeerd was, hielden we een theekransje met haar favoriete speelgoed.
vervolg op de volgende pagina
