Ze had bijna 20 jaar doorgebracht in een donker hoekje op zolder, door iedereen vergeten. Het ooit heldere hout was dof geworden en de multiplexpanelen leken niet meer te kunnen worden gerepareerd. Vastbesloten om er vanaf te komen, stond ik op het punt om de oude stoel weg te gooien, zonder ook maar één spijt… totdat mijn dochter ingreep.
Een gedurfd idee
“ Gooi het niet weg!” ” vertelde ze me, haar ogen stralend van enthousiasme. Ze had een visie: deze vergeten stoel nieuw leven inblazen en er een uniek object van maken.
Hoewel ik sceptisch was over de staat van de stoel, besloot ik hem toch te vertrouwen. Ik was benieuwd hoe ver zijn creativiteit hem zou brengen. Het was niet de eerste keer dat mijn dochter een doe-het-zelfproject uitvoerde, maar het leek een onmogelijke opgave om zo’n beschadigde stoel te restaureren. Zijn zelfvertrouwen overtuigde mij uiteindelijk.
vervolg op de volgende pagina
