Deze foto. Dit moment, stilstaand in de tijd, waarin ik een slapende baby in mijn armen houd. Mijn dochter, Louise. Het is een beeld waar ik vaak naar kijk, met trots, tederheid… en stille pijn. Omdat die dag, tijdens de geboorte van onze dochter, haar moeder overleed. Deze dag van vreugde was tevens een dag van verlies. Ik werd vader. En weduwnaar.
Vader zijn… en moeder
Ik was er niet op voorbereid om alleen een kind op te voeden. Maar ik heb het gedaan. Elke luierwissel, elk nachtelijk ontwaken, elke eerste stap, elke val: ik maakte ze mee zonder vangnet. Ik heb mijn projecten, mijn verlangens en mijn vriendschappen ingeruild voor één missie: een aanwezige en toegewijde ouder zijn .
